Soft skills vs hard skills. Zojuist ben ik aan een nieuw boek begonnen; The Psychology of Money door Morgan Housel. En meteen werd ik gegrepen door de introductie …
foto: 25 augustus 2022. Dagje Brussel (St Goriks hallen) op doorreis met de trein naar Engeland. Die dag in Utrecht, Amsterdam én Brussel zo’n 19,7 km gewandeld.
Harde kennis. Voor veel, heel veel taken, banen en carrières is harde kennis nodig. Neem nou hersenchirurgie. Niet veel ongeschoolde wannabee ‘hersenchirurgen’ zouden een hersenoperatie beter kunnen verrichten dan een geschoolde hersenchirurg. Hetzelfde geldt voor juristen, accountants, loodgieters, dakdekkers, chef-koks en architecten.
Het verhaal van Ronald Read
Morgan Housel begint zijn boek The Psychology of Money met twee fantastische voorbeelden. De eerste gaat over Ronald Read. Als je Ronald Read googlet, komt zijn Wikipedia pagina als eerste naar boven. Ronald James Read (October 23, 1921 – June 2, 2014) was an American philanthropist, investor, janitor, and gas station attendant.
Het hele leven van Read kun je het beste typeren als low key. Hij werd geboren in een landelijk dorpje in Vermont (VS) en was de eerste van zijn familie die slaagde voor high school. Vijfentwintig jaar lang repareerde hij auto’s en was hij pompbediende, de zeventien jaar daarna was hij conciërge bij JCPenny. Read kocht een huis op z’n 38e voor $12.000 waar hij tot zijn dood leefde. Zijn vrouw overleed toen hij 50 was. In 2014 overleed hij op 92-jarige leeftijd.
In 2014 overleden 2.813.503 Amerikanen, minder dan 4.000 van hen hadden een netto waarde van meer dan $8.000.000. Ronald Read was er daar eentje van. In zijn testament liet hij $2.000.000 na aan zijn stiefkinderen en schonk meer dan $6.000.000 aan het lokale ziekenhuis en de lokale bibliotheek.
Wat? Hoe kwam hij aan al dat geld? Dat moet zeker een erfenis zijn geweest, of heeft hij misschien een (grote) loterij gewonnen? Neen. De waarheid bleek opvallend simpel. Read leefde zuinig en investeerde dat beetje wat hij spaarde in Blue Chip stocks. En hij wachtte – tientallen jaren. Al die kleine beetjes spaargeld dat hij investeerde leverden rendement op rendement tot uiteindelijk ruim acht miljoen dollar. Van conciërge tot filantroop zonder ingewikkeld gedoe. That’s it.
Grote Markt Brussel
Het verhaal van Richard Fuscone
Een paar maanden vóór Read overleed was Richard Fuscone (LinkedIn pagina) in het nieuws. Fuscone was alles wat Read niet was. Zéér hoog opgeleid: Harvard, MBA aan University of Chicago én een carrière waarvan je zou zeggen dat je echt wel weet hoe je met geld moet omgaan. Eénentwintig jaar bij de zakenbank Merill Lynch waar hij het schopte tot Chairman of the Americas, COO-Corporate and Institutional Client Group en Global Head of Fixed Income. Daarna 9 jaar als founder van Dover Management; [an] investment advisory firm dedicated to Responsible Corporate Investing … Fuscone was zo succesvol dat hij door Crain’s Business magazine werd verkozen tot één van de 40 under 40,een lijst van 40 belangrijke zakenmensen onder de 40 jaar. Ruim voor zijn vijftigste ging hij met pensioen en werd hij filantroop.
Alles was goed – totdat het niet meer zo was. Ergens in het jaar 2000 leende Fuscone veel geld, héél veel geld om zijn toch al niet kleine optrekje te vergroten naar ruim 1650 vierkante meter. Als referentie: dat is bijna 14 keer zo groot als een gemiddeld woonhuis van 120 vierkante meter in Nederland. Dit huis had na de verbouwing 11 badkamers, twee liften (en dus levensloop bestendig :-), twee zwembaden en zeven garages. Naar verluidt kostte dit huis toen $90.000 per maand om te onderhouden.
Fast forward naar 2008, acht jaar later. De financiële crisis raakt iedereen, maar verpulverde Richards financiën volledig. Zijn hoge schulden, niet liquide activa én een wereldwijde crisis resulteerden in een persoonlijk faillissement.
Prachtige muurkunst Brussel
Soft skills; de les van deze twee verhalen
Ronald Read was verstandig, geduldig en zuinig, Read kocht alleen dingen (huis) met cash geld, en sloot nooit een lening af. Richard Fuscone was waarschijnlijk hebberig en op z’n minst onverstandig, maar ook ongeduldig. Hij wilde nu iets hebben waar hij op dat moment niet het geld voor had; de uitbouw van zijn huis. Dat is het grote verschil. De twee verhalen vertellen niet de les dat je meer moet zijn zoals Ronald en minder zoals Richard. Hoewel dat waarschijnlijk wel een goed advies is.
De grotere les zit ‘m veel meer in de realisatie hoe uniek deze verhalen zijn voor persoonlijke financiën. Hoeveel andere gebieden zijn er waar een Goliath (in kennis en ervaring) zoals Richard verslagen wordt door een David zoals Ronald? Voor Morgan Houssel, de auteur van het boek, heeft dit twee redenen. De eerste is geluk. Geluk speelt altijd een rol in financiën, niemand weet exact wat er mogen gaat gebeuren , we kunnen hooguit hopen op educated guesses. En hoewel geluk in onze twee verhalen ongetwijfeld een rol heeft gespeeld, kreeg het niet de hoofdrol.
De tweede reden is dat het erop lijkt dat persoonlijke financiën geen hard skills vereisen, maar veel meer soft skills. Hoe je je (financieel) gedraagt is belangrijker dan je harde kennis van de financiële markten. Hard skills zijn vaardigheden die je kunt leren, zoals de vaardigheden van een chirurg, loodgieter en architect. Soft skills wordt vaak gezien als eigenschappen van een karakter – iets wat je niet leert maar hebt. Zelf denk ik dat je deze soft skills wel degelijk kunt ontwikkelen (niet leren, maar ontwikkelen), maar dat kost tijd en doorzettingsvermogen … (wellicht is dit iets voor een andere blog).
Mijn persoonlijke les
Ik denk dat de reden waarom deze twee voorbeelden zo tot me spreken is dat ik mezelf herken in beide personen. Ik zou nog wat meer als Ronald kunnen/willen zijn maar tegelijkertijd bekruipt me ook het gevoel dat deze beste meneer niet alles uit het leven heeft gehaald wat er in zit. Natuurlijk kan ik daar niet over oordelen, maar als ik mezelf in zijn schoenen verplaats lijkt het dat hij veel ervaringen heeft laten liggen. En Richard? Ik lijk niet op hem vanwege z’n grote schuld. Ik hou niet zo van schuld, nooit gedaan. Maar het lijkt erop dat hij zijn uitbouw (en waarschijnlijk ook andere beslissingen) heeft gedaan vanwege de buitenwereld. Waarom zou je anders zo’n huis willen? Toen ik Marlies leerde kennen woonde ik in een heel groot huis en reed ik een platte open tweezits BMW met een hele grote brullende motor – ik vraag me af of ik dat 100% voor mezelf heb gedaan (nee, natuurlijk niet!).
Mijn persoonlijke les zit ‘m waarschijnlijk hierin, accepteer dat persoonlijke financiën softs skills nodig hebben en ontwikkel deze soft skills, wees humble, want niemand kan de toekomst voorspellen, streef naar minder Richard en méér Ronald in jezelf maar vergeet tegelijkertijd niet te leven ….
No reacties